Za naszą granicą zadbano o uczucia najbardziej prześladowanej grupy społecznej. Od przyszłego roku w Czechach zacznie obowiązywać nowe prawo, które...
Chorujący potrzebują wspólnoty, nie rynku. Ale rynek nie odda tak intratnego biznesu bez oporu. To gigantyczny przemysł, który nie będzie na...
Jak nie przegrać wyzwolenia?
Gdzie tkwi tajemnica nieustannej popularności myśli Frantza Fanona? Ten pochodzący z Martyniki działacz algierskiego...
Demokracja w wydaniu liberalnym się kończy. Jeśli nie chcemy jej oddać prawicy, musimy odzyskać politykę – sporną, emocjonalną i odważną. Czas...
Jak wytłumaczyć, że ludzie nie są w stanie zrezygnować z części własnego komfortu, mając świadomość, że to niszczy przyszłość ich dzieci? Jak z...
Stało się. Po wielu dniach napięcia i wzajemnego ostrzału pomiędzy Izraelem Netanjahu wspieranym przez Trumpa, a Iranem ajatollahów - USA...
Paulina Januszewska: Współistnienie? Ta, jasne! Żydowska komiczka kontra Netanjahu
Przemysław Stefaniak: Czy sukces koncertu powinniśmy mierzyć tym ile osób kupi bilet?
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
Studenci zebrali się przez Facebooka, tworząc grupę "Querer no ver" (Nie chcieć widzieć). Dokładnie 1210 osób zaskoczyło przechodniów w centrum Santiago, kładąc sie nagle na chodniku, jedna obok drugiej, tworząc długą linie prowadzącą do Pałacu Prezydenckiego La Moneda. Przez 11 minut milczeli, potem spokojnie się rozeszli. W ten sposób młodzi chcieli upamiętnić ponad tysiąc osób wciąż uważanych za zaginione w czasie dyktatury Pinocheta. O pokojowej akcji piszą dziś media i portale w kraju.
Młodzi ludzie coraz częściej włączają się w gorącą debatę dotyczącą okresu reżimu. Ta zmiana pokoleniowa pociąga za sobą kolejne - powiedziała historyczka Ximena Goecke (na zdjęciu). Jej zdaniem dzisiejsi dwudziestolatkowie zadają wiele pytań o przeszłość, często nie rozumieją zachowania swoich rodziców, bo nie znają strachu, dyscypliny i kontroli reżimu, nie mają więc tej bariery, chcą zrozumieć i nie boją się pytać, ani wyrażać opinii o obecnym rządzie. To wszystko powoduje napięcie, co zmusza społeczeństwo i władze do konkretnej reakcji i wyraźnych opinii.
W ubiegłym tygodniu, 40 lat po zamachu stanu, za współpracę z reżimem generała Pinocheta przeprosili chilijscy sędziowie.
Zdj. profilowe na Facebooku
