Ekwador, kraj o niezwykłym bogactwie przyrodniczym, ale równie dramatycznej historii politycznej – od krwawych zamachów stanu w XX wieku, przez...
Nie mamy w Polsce pamięci społecznej po pandemii COVID-19. Jest tylko jedna duża grupa, która dobrze pamięta pandemię i umie wykorzystać ją...
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
W dzień później prezydent Salih zaoferował amnestię oficerom armii, którzy poparli opozycję i domagali się jego ustąpienia. Występując w jemeńskiej telewizji określił ich postępowanie jako głupie i nawoływał ich do powrotu do rozsądku. Jego wystąpienie miało miejsce po tym, jak lojalne wobec Saliha siły Gwardii Prezydenckiej starły się z jednostkami wojska, wspierającymi grupy opozycjonistów, domagających się ustąpienia prezydenta. Najwyższy rangą ze zbuntowanych oficerów, dowódca północno-zachodniego okręgu wojskowego, generał Ali Mohsen skrytykował prezydenta za jego upór i raz jeszcze potwierdził, że wojsko będzie nadal popierać protestujących. Zaznaczył też, że sam nie będzie dążył do objęcia władzy. Jak stwierdził, rządy wojskowe w krajach arabskich stały się przeżytkiem a ludzi sami powinni decydować o tym, kto będzie rządzić w nowoczesnym i cywilizowanym państwie.
Salih zgłosił również propozycję przeprowadzenia wyborów prezydenckich do stycznia 2012, tj. przed upływem swojej kadencji w 2013 r., obiecując oddanie władzy w sposób pokojowy. Opozycja odrzuciła jego ofertę. Przywódca opozycyjnej koalicji Jassin Noman określił ją jako "puste słowa", a rzecznik opozycji Mohammed al-Sabri stwierdził, iż nie jest możliwy dialog z martwym reżimem.
Bolesław K. Jaszczuk
