Nie mam nic przeciwko działalności charytatywnej, ale całe to otoczenie politycznie i ideologiczne wokół WOŚP jest dla mnie trochę przerażające. Tym...
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Dorota Jagoda Michalska: Władysław Hasior - dekolonializm, nowoczesność, historia
Jacenty Dędek: Miasto na miarę człowieka
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
Tomasz S. Markiewka: Liczby już znamy, teraz przemówmy do wyobraźni
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Mieści się ona na Warszawskim Żoliborzu przy skrzyżowaniu ulic Suzina i Próchnika.
1 sierpnia 1944 roku żołnierze OW PPS batalionu im. Dąbrowskiego byli pierwszą jednostką wojskową, która podjęła walkę. O godzinie 13.30 jedna z drużyn kompanii ("Żniwiarz") zaczęła przenosić worki z bronią z magazynu przy ul. Brodzińskiego ulicą Krasińskiego do miejsca koncentracji ("Żniwiarza") w parku Promyka. Na ul. Krasińskiego przy rogu ul. Kochowskiego doszło do spotkania z ośmioosobowym patrolem lotników niemieckich. Oddział odpowiedział ogniem i zaczął wycofywać się w stronę pl .Wilsona i ul. Suzina. Dwóch lotników niemieckich zostało rannych.
Natychmiast zaalarmowani Niemcy wysłali na Żoliborz komando alarmowe wraz z czołgiem i kilkoma samochoddami z karabinami maszynowymi. Rozpoczęli oni przeczesywanie okolicy.
Roland Butrimas
