Jak nie przegrać wyzwolenia?
Gdzie tkwi tajemnica nieustannej popularności myśli Frantza Fanona? Ten pochodzący z Martyniki działacz algierskiego...
Demokracja w wydaniu liberalnym się kończy. Jeśli nie chcemy jej oddać prawicy, musimy odzyskać politykę – sporną, emocjonalną i odważną. Czas...
Jak wytłumaczyć, że ludzie nie są w stanie zrezygnować z części własnego komfortu, mając świadomość, że to niszczy przyszłość ich dzieci? Jak z...
Stało się. Po wielu dniach napięcia i wzajemnego ostrzału pomiędzy Izraelem Netanjahu wspieranym przez Trumpa, a Iranem ajatollahów - USA...
Paulina Januszewska: Współistnienie? Ta, jasne! Żydowska komiczka kontra Netanjahu
Przemysław Stefaniak: Czy sukces koncertu powinniśmy mierzyć tym ile osób kupi bilet?
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
Nie wszyscy pozytywnie oceniają przedsięwzięcie pomyślane przez inicjatorów jako pretekst do refleksji o charakterze moralnym. Jak donosi guardian.co.uk, Centrum Szymona Wiesenthala opisało umieszczenie figury jako bezsensowną prowokację, która obraża pamięć żydowskich ofiar nazistów. Jego izraelski dyrektor Efraim Zuroff oświadczył: Jeśli chodzi o Żydów, to jedyna „modlitwa” Hitlera to ta, żeby zostali wymazani z oblicza Ziemi.
Nadzorujący instalację, Fabio Cavallucci, dyrektor Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, powiedział: Ze strony artysty czy centrum nie ma żadnej intencji obrażania żydowskiej pamięci. To jest dzieło sztuki, które próbuje powiedzieć o problemie kryjącego się wszędzie zła.
Rzeźba stanowi zamiejscowy fragment wystawy Catellana, która trwa obecnie w CSW. Nie jest to pierwszy raz kiedy prace włoskiego artysty w Polsce wywołują duże kontrowersje. Jedną z najsłynniejszych rzeźb jego autorstwa przedstawia postać Jana Pawła II przygniecionego ciężarem meteorytu. Instalacja ta eksponowana w gmachu warszawskiej Zachęty zniszczona została przez ówczesnych posłów ZChN. Sytuacja doprowadziła do ważnej dyskusji na temat cenzury obyczajowej, jako nowej formy ograniczeń narzucanej polskiej sztuce po 1989 r., a także nagonki na dyrektorkę Zachęty, Andę Rottenberg, zmuszoną następnie do złożenia dymisji ze swojej funkcji.
Jarosław Klebaniuk
Łukasz Drozda
Fot. Waldemar Chamala
